ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ: ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ

ΜΕΡΟΣ Γ.

Κεφ. 5. ΚΛΙΜΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

«Κανένας δέν μιλοῦσε γι’Aὐτόν φανερά, γιατί φοβούνταν τούς Ἰουδαίους ἄρχοντες» (Ἰω. 7:13). Ἀπαγόρευαν στόν κόσμο νά λέει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν ὁ Μεσσίας (Ἰω.9:22). Ὅποιος τό ἔκανε, τόν ἀπέκοπταν ἀπό τήν «συναγωγή», καί ἔτσι θεωρεῖτο ἐχθρός τοῦ λαοῦ καί τοῦ Θεοῦ. Ἦταν ἡ χειρότερη τιμωρία (ἀντίστοιχη μέ «ἀφορισμό»). Ἔτσι, ὅσοι πίστευαν στόν Χριστό, τό κρατοῦσαν μυστικό (Ἰω.12: 42). Αὐτό τό κλῖμα ἐπηρέασε ἀκόμα καί τούς βουλευτές, ἄρχοντες τοῦ λαοῦ, μέλη τοῦ Μεγάλου Συνεδρίου! Οἱ βουλευτές Νικόδημος καί Ἰωσήφ ἦταν κρυφοί μαθητές τοῦ Κυρίου! (Ἰω.19:38). Καί δέν ἦταν μόνο αὐτοί. «Γιατί καί ἀπό τούς ἄρχοντες πολλοί εἶχαν πιστεύσει σ’ Αὐτόν· ἀλλά δέν τό ἔλεγαν ἐξ αἰτίας τῶν φαρισαίων· γιά νά μή γίνουν ἀποσυνάγωγοι!» (Ἰω.12:42).

Ὁ ἀγαθός Κύριος, ἔχοντας ὑπόψη Του ὅλο αὐτό τό βαρύ κλῖμα, δέν ἐπέτρεπε στούς ἀδύνατους τότε μαθητές Του, νά ἐκφράζονται δημόσια γι’ αὐτόν. Ἔτσι, ὅταν πρίν ἀπό τήν μεταμόρφωσή Του, ὁ Πέτρος ὁμολόγησε ἐνώπιον τῶν μαθητῶν, ὅτι ὁ Χριστός ἦταν ὁ Μεσσίας, Υἱός Θεοῦ (Μτ. 16:16) τούς «ἔδωσε αὐστηρή ἐντολή στούς μαθητές Του νά μήν εἰποῦν σέ κανένα, ὅτι Αὐτός, ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας». (Μτ.16:20). Γιά τόν ἴδιο λόγο, δέν ἐπέτρεπε καί στόν ἁπλό λαό νά ἐκφράζεται δημόσια ὑπέρ Του. «Κόσμος πολύς ἀκολούθησε τόν Ἰησοῦ, καί αὐτός θεράπευσε ὅλους τούς πάσχοντες. Καί τούς διέταξε νά μήν μιλᾶνε γι’Αὐτόν δημόσια» (Μτ.12:16).

Διώξεις καί ἀπόπειρες δολοφονίας Του

«Μήπως μποροῦμε σύμφωνα μέ τόν Νόμο μας νά καταδικάσουμε ἕναν ἄνθρωπο, ἄν πρῶτα δέν τόν ἀκούσουμε καί δέν μάθουμε τί ἔκανε;» (Ἰω. 7:52), διαμαρτυρήθηκε ὁ βουλευτής Νικόδημος στούς ἀρχιερεῖς καί φαρισαίους, πού ἔστειλαν ἀστυνομικούς νά συλλάβουν τόν Ἰησοῦ χωρίς λόγο (Ἰω. 7:32). Ἐπειδή εἶχαν καί κοσμική ἐξουσία, εἶχαν ὅλη τήν ἄνεση νά κάνουν στόν Ἰησοῦ ὅ,τι ἤθελαν, χωρίς νά δώσουν λόγο σέ κανέναν. Φαντασθεῖτε λοιπόν τή θέση τοῦ Ἰησοῦ!

Ἡ πρώτη τους ἀπόφαση γιά νά Τόν σκοτώσουν, ἐλήφθη στίς μέρες τοῦ Πάσχα (δευτέρου ἔτους δημοσίου βίου Του). Ἐπειδή, μέρα Σάββατο θεράπευσε τόν παράλυτο, καί τοῦ εἶπε νά μεταφέρει τό κρεβάτι του (Ἰω.5:16). Δέν ἤθελαν ἁπλά νά Τόν φυλακίσουν, ὥστε νά περιορισθεῖ ἡ δραστηριότητά Του, ἀλλά νά Τόν σκοτώσουν! Προσπάθησαν νά Τόν σκοτώσουν (Ἰω. 5:16), ἀλλά δέν τά κατάφεραν, γιατί δέν είχε έρθει ἀκόμα ἡ ὥρα Του.

Σημειωτέον ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτή εἶχε γι’αὐτούς ἕνα μειονέκτημα: Ἐλήφθη ἀνεπισήμως· χωρίς νά συγκληθεῖ τό Μέγα Συνέδριο, ὥστε νά ἔχει κῦρος ἡ ἀπόφασή τους καί νά ἔχουν ἕνα ἐπί πλέον κίνητρο γιά νά τήν ἐκτελέσουν. Τό ἔκαναν ὅμως στή συνέχεια. Ὁ Ἰησοῦς μέρα Σάββατο καθώς δίδασκε μέσα στή συναγωγή, θεράπευσε καί πάλι ἕναν ἄρρωστο (Μτ.12: 9-13). «Οἱ φαρισαῖοι,ὅταν ἔφυγαν ἀπό τήν συναγωγή, ἐπῆγαν καί ἔκαμαν συμβούλιο ἐναντίον Του. Καί ἀποφάσισαν ὁμόφωνα, νά Τόν ἐξοντώσουν» (Μτ.12: 14). Ὅμως, οὔτε καί πάλι τά κατάφεραν, γιατί δέν εἶχε ἔρθει ἀκόμα ἡ ὥρα Του.

Ὁ Ἰησοῦς συνέχισε τό ἔργο Του. Ἀνέστησε τόν Λάζαρο (Ἰω.11:1-44). Δέν τό ἄντεξαν. Ἔκαμαν καί πάλι ἔκτακτο Συνέδριο (Ἰω. 11:47). «Ἀπό ἐκείνη τήν ἡμέρα ἐπῆραν τήν ἀπόφαση νά Τόν ἐξοντώσουν» (Ἰω. 11: 53). Ἀλλά καί πάλι δέν τά κατάφεραν, γιατί δέν ἦταν ἀκόμα ἡ ὥρα Του. Δυό μέρες πρίν ἀπό τό Πάθος Του, «ἐκτόξευσε» ἐναντίον τους ἐκεῖνα τά φοβερά καί ἀπανωτά «οὐαί» (Μτ. 23:5-29). Αὐτό ἦταν γι’αὐτούς τό ἀποκορύφωμα! «Ἔκαμαν σύναξη οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γραμματεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι τοῦ λαοῦ στό μέγαρο τοῦ ἀρχιερέα Καϊάφα. Καί κατέληξαν στήν ἀπόφαση νά βροῦν τρόπο νά συλλάβουν τόν Ἰησοῦ μέ δόλο. Καί νά Τόν ἐκτελέσουν» (Μτ.26:3-6).

Βλέπετε, δέν ἔκαναν τίποτε ἄλλο, ἀπό τό νά συγκαλοῦν Συνέδρια καί νά ἀποφασίζουν ὁμόφωνα (σέ ὅλα τά Συνέδρια) νά σκοτώσουν τόν Ἰησοῦ. Καί τό ἕνα ἔφερνε τό ἄλλο: Τήν συνεχῆ καταδίωξη Του· «ἐδίωκον τόν Ἰησοῦ» σημειώνει ὁ Ἰωάννης (Ἰω. 5:16). Ἰδιαίτερα ὅταν ἔρχονταν οἱ μεγάλες γιορτές (πού ὁ Ἰησοῦς ἀνέβαινε στά Ἱεροσόλυμα), οἱ ἀρχιερεῖς, γραμματεῖς καί φαρισαῖοι βρίσκονταν σέ συναργεμό! «Ἔλεγαν: «Ποῦ εἶναι τος Ἐκεῖνος;» (Ἰω.7:11). «Καί ἀκόμα ὅταν βρίσκονταν στόν χῶρο τοῦ Ναοῦ, συζητώντας μεταξύ τους ἔλεγαν: «Τί γνώμη ἔχετε; Δέν θά μᾶς ἔρθει στήν γιορτή;» (τοῦ Πάσχα) (Ἰω.11:56). Καί «εἶχαν μάλιστα δώσει ἐντολή οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ φαρισαῖοι, ἄν κανείς μάθει ποῦ βρίσκεται, νά τούς μηνύσει γιά νά Τόν συλλάβουν!» (Ἰω. 11:57). Μέ αὐτή τήν «ἐργασία» περνοῦσαν τίς ἡμέρες τους!

Ὁ Ἰησοῦς ὅλα αὐτά τά ἤξερε. «Ψάχνετε νά βρεῖτε τρόπο νά Μέ σκοτώσετε», τούς εἶπε (Ἰω.8:37). Καί κήρυττε μέ θάρρος στόν Ναό, χωρίς νά τούς φοβᾶται. « Αὐτός δέν εἶναι Ἐκεῖνος πού ἔψαχναν νά Τόν εὕρουν νά Τόν σκοτώσουν; Καί γιά κοίταξε ἐκεῖ! Τούς τά λέει στά ἴσα καί αὐτοί δέν Του λένε λέξη!», ἔλεγαν μεταξύ τους Ἱεροσολυμῖτες (Ἰω.7: 25-26). (Ἤξεραν οἱ πάντες ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἦταν «ὑποψήφιος» πρός ἐκτέλεση). Καί ἐνῶ προσπαθοῦσαν νά Τόν συλλάβουν, τούς ἐμπόδιζε ἡ ἀόρατη δύναμη τῆς Θεότητός Του· ἐνεργοῦσε δηλαδή σάν Θεός· καί ἔτσι δέν μποροῦσαν νά ἁπλώσουν πάνω Του τά χέρια τους (Ἰω.7:35. Ἰω. 8: 59). Ἄλλοτε, ἐνεργώντας σάν ἁπλός ἄνθρωπος, «δέν ἤθελε νά περιοδεύει στήν Ἰουδαία, γιατί οἱ Ἰουδαῖοι ἔψαχναν νά Τόν βροῦν, νά Τόν σκοτώσουν» (Ἰω. 7:1) ἤ ὅταν χρειαζόταν ἀνέβαινε κρυφά στά Ἱεροσόλυμα! (Ἰω.7: 10). Καί ἦταν Θεός· ἰσχυρός, Κύριος, Παντοκράτωρ!