Ομιλία π. Βασίλειου Μπακογιάννη για την Παραβολή του Άφρονα Πλουσίου

Απόσπασμα από το Κεφάλαιο 2 του βιβλίου «Δεν Θέλω Λεφτά! Καλύτερα Πτωχός!»

Απόσπασμα από το Κεφάλαιο 2 με τίτλο Ψυχασθένεια του βιβλίου «Δεν Θέλω Λεφτά! Καλύτερα Πτωχός!»

Ἄν δέν προσέξουμε, καί «κολλήσουμε» στό χρῆμα, (γενικά στήν ὕλη), μπορεῖ νά τρελαθοῦμε καί νά κάνουμε τρέλες! «Ἔχω φίλο ἰδιοκτήτη ψυχιατρικῆς κλινικῆς στήν Ἰταλία. Μοῦ λέει, λοιπόν, ὅτι αὐτό πού κάνει τούς ἀνθρώπους τρελλούς εἶναι ὁ ἐγωϊσμός, ὁ φθόνος, καί ἡ τσιγγουνιά», δήλωσε ἡ διάσημη ἑλληνίδα ἠθοποιός Εἰρήνη Παπᾶ (Βημαgazino,10.6.01). Εἴδατε; Γιατρός, ψυχίατρος ὁμολογεῖ ἀπό τήν πεῖρα του, πώς ἡ τσιγγουνιά, ἡ προσκόλληση στό χρῆμα, ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν ψυχασθένεια, στήν τρέλα! Καί ἀπό αὐτή τήν τρέλα κινδυνεύουμε ὅλοι μας!

Προσέξτε: Μιά καρφίτσα νά μᾶς πέσει κάτω στό πάτωμα, δέν θά εἰποῦμε, «δέν πειράζει», ἀλλά θά θέλαμε νά τήν ξαναπάρουμε. Δέκα λεπτά νά μᾶς πέσουν κάτω στό χῶμα, καί ἡ «μέση» μας νά μᾶς πονάει, θά σκύψουμε νά τά πάρουμε! Τί μᾶς λένε αὐτά; Ὅτι εἴμαστε, συνειδητά ἤ ἀσυνείδητα δεμένοι μέ τήν ὕλη! Ἅπαντες! (Ἄρα κινδυνεύουμε…!).

Απόσπασμα από το Βιβλίο «Δεν Θέλω Λεφτά! Καλύτερα Πτωχός!»

Ὁ λαός μας  σήμερα  μαστίζεται ἀπό τήν οἰκονομική  κρίση. Ὑποφέρει!  Καί ὅταν βλέπει, πώς  αὐτοί πού διαχειρίζονται τίς  «τύχες» του, νοιάζονται πραγματικά γι’αὐτόν, τόν συμπονᾶνε, τοῦ  μιλᾶνε μέ πόνο ψυχῆς, τότε τόν «τρέφουν» ψυχικά, τοῦ δίνουνε κουράγιο, ἐλπίδα, ὅπως λέει καί ἡ παροιμία: «Ὁ λόγος σου μέ χόρτασε, καί τό ψωμί σου φᾶτο!»,

Ὅταν ὅμως τούς βλέπει,    νά μιλᾶνε στίς τηλεοράσεις ὅπως μιλᾶνε οἱ παπαγάλοι, ἤ τά ἄψυχα κομπιούτερ, νά διαμένουνε σέ βίλες, νά φιγουράρουνε  μέ τά πανάκριβα αὐτοκίνητά τους, νά αὐξάνουνε  τίς «καταθέσεις» τους, τόν κάνουν νά ὑποφέρει  πιό πολύ, νά ἀπελπίζεται, καί νά ὁδηγεῖται ἀκόμα καί  στό ἔγκλημα τῆς αὐτοκτονίας!

Πρόλογος του Βιβλίου ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Σήμερα γίνεται πολύς λόγος γιά τήν οἰκονομική κρίση. Ἀγωνία!  Τί θά γίνει, τί θά μᾶς ξημερώσει αὔριο;!

Ὅμως, ὅσο δέν εἴχαμε τήν κρίση, ἤμασταν καλά; Ἤ ὅταν ξεπερασθεῖ ἡ κρίση (καί σίγουρα κάποια μέρα  θά ξεπερασθεῖ) θά εἴμαστε καλά; Θά ζοῦμε χωρίς ἄγχος, χωρίς ἀγωνία,  χωρίς φόβο γιά τό αὔριο;

Mήπως τελικά δέν φταίει ἡ κρίση; Ἀλλά κάτι ἄλλο;!

Θά τό δοῦμε.